Pas plaatste ik bij de blogpost “Caïro verkennen” enkele foto’s van Middeleeuws Caïro en eerder schreef ik een geïllustreerde post getiteld “Kunstenaarspaleis in historisch Caïro.” Inmiddels heb ik twee fotoseries op Facebook geplaatst die via de volgende links ook toegankelijk zijn voor mensen zonder Facebook-account:
De komende maanden hoop ik nog meer foto’s van middeleeuws Caïro toe te voegen, zowel plaatjes die ik dit jaar heb geschoten als kiekjes van de afgelopen jaren.
Het gewone werk vraagt echter in de eerste plaats de aandacht: de mastercolleges van dit najaar lopen inmiddels al weer vier weken en over twee weken hoop ik te beginnen met colleges inleiding systematische theologie in Minya (250 km ten zuiden van Caïro). Verder ben ik bezig met een artikel over Herman Bavinck en de Egyptische revolutie en ben ik een presentatie aan het voorbereiden voor het scholars’ seminar van ons seminarie, de twee-wekelijkse bijeenkomst van docenten en masterstudenten, waarbij ombeurten iemand een paper presenteert of een voordracht houdt.
Daarnaast moeten er twee projectvoorstellen de deur uit: voor de aanschaf van Arabische boeken voor de nieuwe bibliotheek in Minya en voor de vertaling van een theologisch boek in het Arabisch. En een masterstudente verwacht snel feedback op een hoofdstuk van haar scriptie in wording over Mattheüs 24:36.
Vanmorgen was in de grote kerk in het centrum van Caïro een drukbezochte herdenkingsbijeenkomst voor Uncle Mofeed: hij was niet alleen docent op ons seminarie maar ook jarenlang ouderling in deze kerk. Op het nabijgelegen Tahrirplein was het weer rustig—gisteren was er nog een demonstratie, net als vorige week vrijdag. Inmiddels maken de moslims zich op voor het offerfeest volgende week en dat is te zien aan de vele koeien en schapen op straat. Vorig jaar schreef ik hier een stukje over en maakte ik er een fotoserie van.
Terugkomend op middeleeuws Caïro: in Egypte vallen de “islamisten” uiteen in twee hoofdstromen, moslimbroeders en salafisten. Over de tweede groep hoorde je voor de revolutie maar weinig, maar bij de parlementsverkiezingen eind vorig jaar wisten ze bijna een kwart van de bevolking aan te spreken. Critici zeggen dat het mensen zijn die terug willen naar de middeleeuwen. Zo werd mij het volgende mopje verteld: “Stapt een salafist in de taxi en zegt tegen de chauffeur: ‘Zet de radio uit.’ ‘Waarom?’ ‘De profeet luisterde ook niet naar de radio.’ Even later stopt de chauffeur opeens. ‘Rij eens door, man,’ zegt de salafist. ‘Nee,’ zegt de chauffeur, ‘stap maar uit want de profeet reed ook niet in een taxi.’” Feit is evenwel dat salafisten ook zelf gewoon taxichauffeur kunnen zijn. En een lezenswaardig artikel in Ahram Online laat zien dat de salafisten ook niet allemaal over één kam zijn te scheren maar in tal van groepen onderverdeeld zijn.
Willem-Jan de Wit 