In mijn werkkamer op het seminarie staan drie bureaus: één voor de “director of Graduate Studies” (de “coördinator van de masteropleidingen, tot zomer 2009 dr. Roger Rogahn en sindsdien dr. Mark Nygard), één voor mijzelf en één waar tot vorig jaar zomer Uncle Mofeed aan werkte (dr. Mofeed Gameel), o.a. docent christelijke opvoeding en hoofd studentenzaken. Toen we vorig jaar vanwege zijn pensioen afscheid namen, was de gedachte dat hij voor een half jaar naar zijn kinderen in Canada zou gaan en daarna nog wel weer colleges bij ons zou komen geven. In Canada openbaarde zich echter kanker bij hem en zodoende bleef hij daar voor behandeling. Vandaag is hij overleden.

Mijn collega Wageeh (geb. 1972) schrijft op Facebook:

My mentor and professor, Mofid Gamil, has gone to be with the Lord. His life was a real witness to the simplicity of the Gospel! Mofid taught Christian Education at the seminary for the last 22 years.

En één van de studenten schrijft (vrij vertaald uit het Arabisch):

Wij zijn zeer bedroefd vanwege uw overlijden, Uncle Mofeed. Meer nog dan een docent was u eerst en vooral een vader voor ons. Wij leerden veel van u over eerlijk zijn en dienen en geven. U zult in onze harten blijven totdat wij u in de heerlijkheid zullen ontmoeten.

En een oudstudent schrijft:

Uncle Mofeed, u bent van ons heengegaan, maar wat u deed blijft. U was werkelijk een voorbeeld van liefde en vrijgevigheid. Met Christus te zijn, dat is verre het beste.

En talloze woorden van gelijke strekking van andere studenten en oudstudenten staan inmiddels op Facebook.

Waarom Mofeed altijd met het Engelse woord “uncle” werd aangesproken, weet ik niet (misschien was “‘am”—het Arabische woord voor oom—iets te volks), maar het drukte wel de band uit die hij met de studenten had: te oud om “grote broer” te zijn maar te dichtbij om “dr. Mofeed” te worden genoemd.