In december 2012 schreef ik:

Psalm 85 spreekt van een land waarin de gerechtigheid en de vrede elkander kussen of elkaar met een kus begroeten. In Egypte is dit ideaal momenteel ver te zoeken. Gerechtigheid en vrede staan beide onder druk. En gáán voor de één, voelt al snel als het verloochenen van de ander.

Inmiddels is het januari 2016 en is er veel veranderd. Relatieve rust en vrede heersen in het land, mede omdat veel onruststokers gevangen zijn gezet. Maar wordt de vrede daarmee al door de gerechtigheid gekust?