Vandaag is het precies negen jaar geleden dat ik in Egypte arriveerde om mijn werk te beginnen. “En dat vier je met stroopwafels nu je op verlof bent in Nederland,” vult u de foto ziend daarbij ongetwijfeld aan.

Maar, nee, dat zou geen goed idee zijn met deze stroopwafels. Ook al ziet u het er niet aan af, dit zijn belegen, nee, extra belegen, nee, oude, nee, overjarige, nee, extra overjarige stroopwafels! Toen ik in 2008 naar Egypte verhuisde, kwamen ze terecht in een doos die van Amsterdam naar de zolder van mijn ouderlijk huis ging en die ik pas vandaag voor het eerst weer opende.

Gedachtig aan het motto “wie wat bewaart, die heeft wat, maar wie veel bewaart, heeft veel te veel” zal ik ze samen met wat stapels papieren en de nodige andere zaken toch maar weg doen. “Maar dan heb je niets bij de koffie,” zegt u verschrikt, “zo’n kale zwarte bak, dat is toch ook niks?”

Maakt u zich geen zorgen. Bij de stroopwafels vond ik ook nog goed gesloten koffiemelkkuipjes. Die waren pas acht-en-een-half jaar over de datum. Zwarte koffie hoef ik nu dus niet te drinken.

En wat betreft iets bij de koffie: nee, ik heb vandaag geen stroopwafel op, maar kreeg net wel een punt echt Hollandse boterkoek bij een beker koffie met verse koffiemelk.