Recent is op de website van de Nieuwe Psalmberijming een berijming van Psalm 93 geplaats, waar wellicht veel goeds over valt te zeggen, maar waarin vers 3 van de Bijbeltekst buiten beeld is geraakt:

De stromen verheffen, HEER,
de stromen verheffen hun stem,
luid verheffen de stromen hun stem. (NBV)

Of zoals de aloude Statenvertaling het verwoordt:

De rivieren verheffen, o HEERE!
de rivieren verheffen haar bruisen;
de rivieren verheffen haar aanstoting.

Waarbij de kanttekenaren opmerken bij “haar bruisen”: “[In het] Hebr[eeuws]: hare stemmen. Door de bruisende watervloeden wordt dikwijls verstaan het gewoel en geraas der tirannen en der volken tegen God en zijne kerk; Ps. 18: 5, 65:8; Jes. 17: 12, 13.”

Nu valt ter verontschuldiging van de Nieuwe Psalmberijming aan te voeren dat bij ons Nederlanders het beeld van bruisende watervloeden nu eenmaal niet wordt opgeroepen door onschuldig stromende rivieren zoals de Oude Rijn maar veeleer door een onstuimige storm op zee.

Gaat men echter door de wereld, loopt men op de grens met Brazilië door het Argentijnse oerwoud, hoort men het geluid van een machtige rivier, aanschouwt men de vele watervallen en staat men ten slotte bij die woeste waterkolk die Devil’s Throat (Keel van de Duivel) wordt genoemd, dan ervaart men dat het beeld van Psalm 93 vers 3 nog niets aan zeggingskracht heeft ingeboet en in een psalmberijming behoort te worden verwerkt.

Wie met open ogen kijkt, ziet bovendien een teken van vers 4: “Doch de HEERE in de hoogte is geweldiger dan het bruisen van grote wateren.” – Juist boven het watergeweld van de duivelskeel staat de helderste regenboog.

Dit blogbericht is onderdeel van een serie over Zuid-Amerika.