In het centrum van Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië, staat een negentiende-eeuwse presbyteriaanse kerk. Afgaande op het afgeplakte deel van het bord bij de ingang werden hier vroeger diensten in het Engels gehouden, maar nu nog alleen in het Spaans en wel op zondagavond om zeven uur. Wanneer ik tegen dat tijdstip bij de kerk verschijn, zijn de deuren inderdaad open, speelt de muziekgroep en zitten er al wat mensen in de banken. Na aanvang van de dienst zal de kerk zich langzaam maar zeker nog verder vullen. 

Een scherm voorin vraagt aandacht voor een benefietconcert van het Argentina Gospel Choir voor het Ronald McDonaldhuis. Later verschijnen op het scherm de gezangen die gezongen worden: meest uit het Engels vertaalde teksten die in het Nederlands in de bundel Opwekking zijn terechtgekomen en die zich hier, door de wat ingetogen begeleiding, voegen in de sfeer van vrij traditionele presbyteriaanse kerkdienst. De preek wordt gehouden vanaf de kansel en gaat over Philemon.

Na de dienst wordt er koffie geschonken en wordt mij wat meer over de kerk verteld. De presbyteriaanse gemeente blijkt op drie plaatsen in Buenos Aires samen te komen: op zondagochtend vindt in een andere wijk de hoofddienst plaats waar wel zo’n vijfhonderd mensen komen, ‘s avonds wordt deze dienst hier gehouden om zo als kerk in het stadscentrum present te zijn en dan is er nog, naar ik begrijp, de derde plaats die meer het karakter heeft van een evangelisatie of gemeentestichting en onder andere gericht is op dienst aan de armen.

Als zodanig is deze presbyteriaanse kerk niet een kerk van de armen. De mensen die ik spreek, zijn alle hoger opgeleide mensen. Hoewel het totaal aantal presbyterianen in Argentinië gering is, heeft men één van de beste scholen van het land—“misschien komt een volgende president wel van deze school.” Men heeft visie voor (de transformatie van) de samenleving – daarbij weet men zich niet geïnspireerd door de Latijns-Amerikaanse bevrijdingstheologie maar veeleer door het gedachtengoed van Abraham Kuyper. Een oudere heer die ik spreek heeft vroeger in Londen onder het gehoor van de bekende prediker David Martyn Lloyd-Jones (1899–1981) gezeten.

Het feit dat ik docent ben aan een presbyteriaans seminarie in Egypte geeft ook aanleiding tot gesprek: enerzijds vertelt men dat de kerk zelf ook een klein seminarie heeft ter toerusting van gemeenteleden (waarbij onder andere de veel vertaalde systematische theologie van de gereformeerde theoloog Louis Berkhof wordt gebruikt) en dat daarnaast mensen uit de gemeenten werken op het interkerkelijke protestantse seminarie, en anderzijds informeert men met warme belangstelling naar het wel en wee van de christenen in Egypte.

Dit blogbericht is onderdeel van een serie over Zuid-Amerika.