De Volkskrant had gisteren een groot komkommernieuwsartikel over de teruglopende kauwgomconsumptie in Europa en Noord-Amerika en het Nederlands dagblad nam dit vandaag over. In Egypte is kauwgom juist in opmars, althans in mijn perceptie, als wisselgeld. Hebben verkopers geen muntjes van een kwartpond (25 piasters, oftewel ca. 2,5 cent) op voorraad, dan doen ze bij het wisselgeld een minipakje met twee kauwgompjes.

Wie bijvoorbeeld een bekertje yoghurt van 1,75 pond koopt en met een briefje van vijf pond betaalt, loopt de kans naar huis te gaan met drie munten van een pond, een bekertje yoghurt en een minipakje kauwgom.

Reeds lang vooruitlopend op de huidige Europese trend ben ik nooit een kauwgometer geweest—hoewel kauwgom kauwen volgens het Volkskrantartikel voor “een hogere intelligentie, meer vrienden, een beter seksleven en nog veel meer wenselijks” staat—en bedank ik dan vaak ook vriendelijk voor de kauwgompjes. Je wisselgeld tot de laatste piaster in cash opeisen is in zo’n geval natuurlijk ongepast en dus rest niets dan een grootmoedig “laat die kwartpond en dat minipakje maar zitten”—waarop de verkoper erop staat dat je de kauwgompjes toch echt aanpakt en je ze thuis toch een keer moet proberen.