Bent u wel eens opgegeten? Nee, niet in figuurlijk of overdrachtelijke zin, maar gewoon echt: mensen met wie je het altijd goed kon vinden zetten nu met een brede grijnslag het mes in je, verdelen je in stukken, steken je hap voor hap in hun mond, kauwen je fijn, slikken je door en eten je op.

Dit overkwam mij vandaag volstrekt onverwacht en dat nog wel op mijn verjaardag. Eigenlijk had het al rond lunchtijd moeten gebeuren, maar vanwege een ver uitgelopen vergadering was ik vandaag bij hoge uitzondering niet bij de lunch verschenen, zodat men niet had kunnen toeslaan.

In de loop van de middag had ik een telefoontje gekregen met de vraag of ik wel goed op tijd bij het avondeten kon zijn. Voorzichtig vermoedde ik dat men “Een zoet (fijn) jaar met Jezus” (de Arabische versie van “Happy birthday”) voor mij wilde zingen—vroeger kon een verjaardag ongemerkt voorbijgaan zeker voor wie eenzaam op een verafgelegen post in de vreemde werkt, maar tegenwoordig word je onder andere vanwege Facebook meer dan tweehonderd maal op één dag gefeliciteerd (waarvoor hartelijk dank!)—en daarom besloot ik in elk geval ter tractie een voorraad doughnuts te kopen zodat ik niet met lege handen zou staan.

En inderdaad, “happy birthday” werd eerst in volle borst in het Engels voor mij gezongen, en toen met evenveel overgave de vrome Arabische versie en daarna nog een wat wilder lied, alles in goede harmonie. Er was wat vuurwerk en er waren kaarsjes die ik mocht/moest uitblazen. Toen arriveerde de trekharmonica en zong men nogmaals het Engelse, het zoete en het uitgelaten verjaardagslied voor mij en blies ik nogmaals de kaarsjes uit.

Maar toen gebeurde het: dezelfde mensen die mij zoëven nog hadden gefeliciteerd en de wens hadden uitgesproken dat het mij elk jaar goed mocht gaan en dat mij volgend jaar ofwel een bruid ofwel een tweede doktersgraad toe mocht komen (Egyptenaren hebben zo hun gewoonten wat betreft verjaardagswensen) zetten het mes in mij en ik werd opgegeten.

Meedogenloos gaat het mes erin.

Student Peter geniet zichtbaar van de gedachte een groot stuk van mij op te mogen eten.

Schoonmaker Hani neemt ook een stuk van mij voor zijn rekening.

Achter deze actie zat het echtpaar dat twee verdieping boven mij op ons seminarie woont.

Om deze taart ging het dus.