Vandaag is de HSV Jongerenbijbel gepresenteerd. De uitgever was zo vriendelijk een voorpublicatie hiervan mij hier in Caïro in pdf-formaat toe te doen komen. Mijn eerste indruk is een positieve. Deze uitgave kan jongeren zeker stimuleren de Bijbel te lezen, niet slechts vanuit het oogpunt van algemene culturele vorming om inzicht te krijgen in hoe mensen vroeger leefden, dachten en geloofden, maar als Woord dat in mijn leven door wil dringen en als voedsel voor onderweg.

Uiteraard is een snelle blik op een voorpublicatie onvoldoende voor een grondige exegetische en theologische beoordeling. Hopelijk zijn eventuele tekortkomingen van dien aard dat ze door ouders, predikanten, godsdienstleraren, catecheten en jeugdwerkleiders gemakkelijk kunnen worden opgevangen, zonder dat er tegen de Jongerenbijbel als geheel behoeft te worden gewaarschuwd. Het zou werkelijk wrang zijn als jongeren deze Bijbeluitgave “stiekem” gingen lezen, niet omdat de boze buitenwereld het Bijbellezen belachelijk maakt, maar omdat ze er in de kerk geen ruimte voor ervaren.

Het “Est. 1637” op de omslag vind ik overigens niet zo geslaagd: de Herziene Statenvertaling is gewoon nog niet zo oud, maar belangrijker: de Bijbel zelf is al zo veel eeuwen ouder. Hopelijk kan dit bij een volgende druk worden weggelaten of, beter nog, door een woord of getal of symbool worden vervangen dat de lezer meteen aan de kern van de Bijbel herinnert.

Het concept Jongerenbijbel als zodanig roept ook enkele vragen op voor nadere bezinning rond Bijbeledities en Bijbelgebruik, maar daarover later misschien een keer meer. Voor nu spreek ik slechts de wens uit dat deze uitgave jongeren helpt ontdekken dat een (althans relatief) vlotte vormgeving en een trendy app niet doel maar middel zijn en dat de eigenlijke actualiteit van de Schrift ligt in de actualiteit van de levende God zelf.