Pas hebben we met de derde- en vierdejaarsstudenten in de predikantsopleiding van ons seminarie een tocht naar de Sinaï gemaakt met als letterlijk hoogtepunt een klim naar de top van de “Mozesberg” (gebel Musa in het Arabisch), volgens de overlevering de berg waar Mozes de Tien Geboden heeft ontvangen.

Een dergelijke tocht kun je als een vakantiereisje zien waarbij je enkel van het natuurschoon geniet maar ook als een pelgrimage waarbij je je indenkt dat je in de voetsporen van het volk Israël trekt. De Rode Zee vormt tegenwoordig geen groot obstakel meer om van het Egyptische vasteland op de Sinaï te komen omdat er een tunnel onder het Suezkanaal is, die overigens wel behoorlijk wordt bewaakt.

 

Wanneer we bij de Mozesbronnen komen – die worden geïdentificeerd met het Bijbelse Elim –, houdt een Braziliaans reisgezelschap een openluchtdienst. Zoals het hoort maken we ook een stop bij het bad van farao, een onogelijke grot met een warmwaterbron, sinds recent alleen bereikbaar via een wat ingewikkelde omweg, maar niettemin de moeite waard vanwege het mooie landschap: een strook strand (deels groen gekleurd door het warme mineraalrijke bronwater) tussen heuvels en de Golf van Suez.

Vanwege de veiligheidssituatie is de weg van de Golf van Suez naar de Mozesberg afgesloten en moeten we een omweg van vier uur (via Sharm el-Sheikh en Dahab) maken om onze bestemming aan de voet van de berg te bereiken.

Wanneer we tegen vijf uur ’s morgens lopend de top van de Mozesberg naderen horen we gezangengezang en enkele van onze studenten zingen mee. Wanneer de zon even later opgaat, gaan we weer naar beneden, voordat het te warm is om te wandelen, en om op tijd te zijn bij het ontbijt in het Sint Katharina-klooster, waar we de kerk, de brandende braambos, het museum en bij bijzondere gunst van vader Justin de bibliotheek bezoeken.

De wisselwerking tussen religieuze imaginatie, betoverend natuurschoon, de vermoeienis van het busreizen en bergklimmen en het observeren van hoe uiteenlopend anderen hun tocht beleven maken een Sinaïbezoek bijzonder en het herhalen waard.

Wie zeker wil weten of Mozes en Elia echt precies bij deze berg zijn geweest, blijft in onzekerheid steken of moet zich vastklampen aan een schijnzekerheid, maar wie deze kramp loslaat en zich slechts een landschap zoekt voor te stellen waarin het Bijbelboek Exodus zich af zou kunnen spelen, waarin Mozes God vraagt zijn heerlijkheid te tonen, waarin Elia het suizen van een zachte stilte hoort, wordt rijk beloond.

Zie ook de uitgebreide fotoserie.