Vrijdag op zaterdag nacht zijn ruim twintigduizend Egyptische christenen bijeengekomen om voor hun land te bidden in de rotskerk in Cairo. De rotskerk heeft de vorm van een groot openluchttheater met 14.000 zitplaatsen aan de voet van de berg Moqattam.

Wie geen plaatsje in de kerk zelf kon bemachtigen, kon naast de kerk meekijken op een groot scherm.

De rotskerk (of grotkerk) behoort tot de Koptisch-Orthodoxe Kerk, maar de gebedsbijeenkomst is georganiseerd door verschillende kerken samen. In de protestantse kerken in Cairo waren mensen opgeroepen om er naar toe te gaan, er is zelfs een bus met protestanten uit Luxor gekomen (10 uur rijden!) en veel jongelui die tijdens de nacht helpen alles in goede banen te leiden zijn protestants. Het was de bedoeling dat ook een deel van de overdenkingen en gebeden door protestantse predikanten zouden worden verzorgd, maar daar heeft paus Shenouda van de Koptisch-Orthodoxe Kerk op het laatste moment een stokje voor gestoken.

Een orthodoxe kopt zei pas tegen mij: “We hebben hier in Egypte verdrukking nodig, want anders gaan we als christenen onderling ruzie maken.” Blijkbaar is de nood nu nog niet hoog genoeg. De protestantse christenen die ik spreek, zijn in elk geval teleurgesteld en verontwaardigd over de gang van zaken: dit zou een gebedsnacht van alle christenen zijn en nu maakt de paus er op het laatste moment toch een koptisch-orthodox gebeuren van, waardoor de verschillen juist worden benadrukt.

Laat ik eraan toevoegen dat ik alleen van protestanten over het verbod van de paus heb gehoord. Eén van de schoonmakers op ons seminarie is zelf orthodox en toen ik hem er achteraf over vertelde, kon hij zich niet voorstellen dat ‘zijn’ paus zo bot op het laatste moment de protestanten de toegang tot het podium had ontzegd. Hij volgt echter een cursus Engels bij de orthodoxe kathedraal en heeft beloofd daar na te vragen wat orthodoxen zelf zeggen dat er is gebeurd.

In elk geval: ds. Sameh, een bekende protestantse predikant van wie verwacht werd dat hij zou spreken, krijgt de hele nacht niet het woord. Ergens achterin wordt hij wel geïnterviewd door een televisiekanaal:

Wanneer ik met enkele van onze studenten de kerk even uitloop om wat te eten, komen we enkele kinderen tegen op het terrein rond de kerk. Eén van onze studenten is al snel met hen aan de praat en vertelt spontaan een Bijbelverhaal. Zo is er in de marge van het grote gebeuren toch een ‘preekje’ van een protestant te horen.

Een uitgebreidere fotoserie is te vinden op Facebook.