Gisteren heb ik de definitieve tekst van mijn proefschrift ingeleverd bij de uitgever en vandaag kreeg ik de definitieve omslag toegemaild.
Wie mijn vorige blogpost heeft gelezen, zal zich verbaasd afvragen: er zou toch een foto van Amsterdam op de omslag komen? Dat was inderdaad het plan en ik dank ieder die in het kader daarvan heeft meegedacht of zelfs gefotografeerd, maar de vormgeefster kon met die foto’s toch niet goed uit de voeten en was veel enthousiaster over de hiernaast afgebeelde foto.
Ik heb nog geprobeerd de plaats die op de achterzijde was gereserveerd voor een auteursportret af te staan aan een Amsterdamse afbeelding, maar de uitgever zag daar geen heil in en de studenten hier aan het seminarie zagen ook liever een foto van mijzelf.
Voordat ik verklap wat de afbeelding op de omslag precies inhoudt, ben ik benieuwd te horen wat u in deze foto ziet en wat ze bij u oproept. Ik nodig u uit uw reactie onderaan de volgende pagina te plaatsen: http://willemjdewit.wordpress.com/nederlands/.
Een grote steen die er elk moment af kan vallen. Ik zou mijn tentje er niet onder durven opslaan. De foto straalt gevaar, maar ook een delicate balans uit.
Ha Lennart,
Bedankt voor je reactie. Vriendelijk verzoek: wil je hem op de volgende pagina plaatsen: http://willemjdewit.wordpress.com/nederlands/? Dan komen alle reacties op één plaats bij elkaar.
Een gefascineerd vogeltje dat naar iets groots kijkt – een hoofd zonder gezicht?- in de warme zon.
Ha Willem Jan – vanaf vliegveld Dubai 🙂
ik herken de sfinx. misschien teveel rode wijn in vliegtuig gehad?