Eergisteren is de ramadan begonnen. Zoals bekend is dat voor moslims de vastenmaand en feestmaand tegelijk. De winkels zijn versierd en ’s nachts wordt er lekker gegeten, terwijl er overdag zelfs niet mag worden gedronken.

Naar men zegt zijn sommige moslims hypocriet tijdens ramadan: voor het oog van de mensen vasten ze maar privé eten of drinken ze thuis toch wel wat.

Toen ik pas om zes uur ’s avonds bij de Marwa aardbeiensap dronk, vroeg Ahmed me om tijdens de ramadan pas na zonsondergang te komen. Hij voegde eraan toe: “Nu ja, ik maak een grapje, als jij wilt, mag je ook wel om zes uur sap komen drinken.”

Tja, wat doe je in zo’n geval? Toch stug om zes uur komen, om sap vragen en deze voor de ogen van Ahmed, Mohammed en collega’s opdrinken, om te laten zien dat ik niet in deze vasten geloof? Of overdag wegblijven om de indruk te wekken dat ik meevast?

Ik heb besloten openlijk hypocriet te zijn: op straat eet en drink ik overdag niet, maar ik vertel Ahmed en anderen wel dat ik thuis mijn eten en drinken niet laat staan.

Voor een doorgewinterde ramadanhouder telt openlijk hypocriet zijn natuurlijk niet als vasten, maar voor mij als onervaren protestant kan het ondertussen toch zo aanvoelen: als ik hier met vijfendertig graden onder de brandende zon over straat wandel, is de verleiding al snel groot om toch even een slokje water te drinken. Kan ik de verleiding weerstaan en richt het mijn aandacht op hen die echt ramadan houden, of geef ik toe aan de stem die zegt dat nu niets drinken ongezond en nutteloze zelfkastijding is?

Tot nu toe ben ik consequent geweest, maar misschien moet ik aan het eind van de ramadan wel openlijk bekennen dat ik nog hypocrieter dan openlijk hypocriet ben geweest.

PS: Wanneer ik deze blog heb geschreven, loop ik naar het restaurant van ons seminarie voor de lunch. Keukenmedewerker Milad denkt me te pakken te kunnen nemen en zegt: “Jij bent hypocriet. Het is ramadan en toch kom je hier eten.” Maar ik heb mijn antwoord klaar: “Inderdaad, ik ben hypocriet, dat heb ik zelf net op internet gezet.” Vervolgens zegt hij dat hij zelf gerust overdag op straat een peuk rookt: “We leven in een vrij land. Wie wil vasten, moet het vooral doen, en wie niet wil vasten, moet ook z’n gang kunnen gaan.” Z’n collega Magdi corrigeert echter: “Je moet wel respect hebben voor de mensen.”