April 2009. Ik bezoek een christelijk kindertehuis in de stad Asyut, zo’n vierhonderd kilometer ten zuiden van Cairo. Wanneer ik zeg dat ik uit Nederland kom, vraagt de directeur me of ik de evangelische ome Rob ken.

Ik moet even nadenken. Ik ben van reformatorische huize en met evangelische kringen niet zo vertrouwd, maar als een Nederlandse “ome Rob” zelfs hier in Egypte een bekendheid is, zou ik zijn naam toch wel eens moeten hebben gehoord.

De directeur helpt me gelukkig op weg. Hij vertelt dat de evangelische ome Rob heeft geholpen om de financiëring van een project in het kindertehuis rond te krijgen. Opeens valt bij mij het Egyptische pondje: natuurlijk ken ik ’m. Ik heb ’m zelfs meer dan eens op de radio gehoord en hij is ook bekend van andere media.

Juli 2011. De evangelische ome Rob is weer in Egypte geweest en heeft een viertal filmpjes gemaakt over twee Nederlandse vrouwen die zich inzetten voor gehandicapte kinderen. Ik heb deze vrouwen ook wel eens ontmoet en hun werk gezien en het is absoluut indrukwekkend. Hoe u ook over “ome Rob” denkt, het is beslist de moeite waard om eens een kijkje te nemen: 7 juli 2011; 14 juli 2011; 21 juli 2011; 28 juli 2011. U wordt daarbij ook op de mogelijkheid gewezen hoe u het werk onder verstandelijk gehandicapte medemensen in Egypte kunt steunen.