Bevrijdingsdag, Duitsers en Egyptische gastvrijheid

Cairo, 4 mei 2011. Deze avond bezoekt een Duits gezelschap ons seminarie. Zeven leden van de groep geven onze studenten een overzicht van het veelkleurige werk van de diakonie in Frankfurt am Main. Het is indrukwekkend wat de kerk daar (deels met overheidsgeld) voor christenen, moslims en religielozen doet.

Voor mij is zo’n bezoek een aardige kans om mijn Duits te blijven gebruiken. Twaalf jaar geleden heb ik in Tübingen een semester theologie gestudeerd. Tijdens mijn zeven Amsterdamse jaren sprak ik zelden Duitsers, maar hier in Cairo komt de taal met enige regelmaat van pas. De uitdaging is voor mij vooral snel (en op het juiste moment) tussen Arabisch en Duits te switchen in een driegesprek met een Duitser en een Egyptenaar, bijvoorbeeld een toerist en een winkelier.

In de pauze loop ik met enkele Duitsers naar het seminariewinkeltje om wat te drinken te kopen. Ze willen flesjes water en staan erop die zelf te betalen, maar ik zeg dat dat hier in Egypte echt niet kan: zij zijn te gast en dus betaal ik.

Cairo, 5 mei 2011. Vanmorgen zegt een student tegen mij: “Je zult wel blij geweest zijn dat er gisterenavond Duitsers waren, want dat zijn voor jou als Nederlander buren.” “Dat ligt nu toch net een beetje gevoelig,” antwoord ik, “gisterenavond herdachten we de doden van de Tweede Wereldoorlog en vandaag vieren we in Nederland dat we bevrijd zijn van de Duitsers.”

“O,” reageert de student onverstoord, “voor jou is het vandaag dus feest. Dan gaan we vanavond iets drinken op jouw rekening.” Daar kom ik niet onderuit: ik kan wel zeggen dat ik niets op die Duitsers van gisterenavond tegen heb, maar ik kan moeilijk beweren dat Bevrijdingsdag er toch ook weer niet toe doet. Aanvoeren dat ik te gast ben in Egypte gaat ook niet, want studenten hebben dat zelf al tot vervelens toe ingebracht als argument om het betaalrecht op te eisen. Kortom, ik zal er aan moeten geloven, waarbij deze student  ongetwijfeld meer verwacht dan wat koud water: op zijn minst een glas sap bij de sapbar of anders een flesje cola bij de kiosk voor de moskee.

Maak een website of blog op WordPress.com