Naast mijn eigen nieuwsbrieven waarvan er door de jaren heen al 25 zijn verschenen, verschijnt er sinds vorig jaar ook een “Programmanieuwsbrief Egypte” van de GZB. U vindt de link naar het laatste nummer van deze programmanieuwsbrief op de Egyptepagina op de website van de GZB, maar ik geef hem voor het gemak ook even hier: Programmanieuwsbrief Egypte 3 (maart 2021).

Voor dit nummer leverde ik n.a.v. een bezoek aan een jonge gemeente een verhaal aan over de wereld achter een imitatie-Adidastas dat verkort in de nieuwsbrief is opgenomen en vollediger is geplaatst in de nieuwsrubriek op de website van de GZB onder de titel “Werkplaats van de Heilige Geest” (update: bij de vernieuwing van de GZB-site in 2022 is het verhaal daar weggevallen). Hieronder het oorspronkelijke verhaal:

Het verhaal achter een imitatie-Adidastas

In Egypte zijn imitatie-Adidasproducten overal verkrijgbaar behalve in de luxere winkelcentra waar je het originele Adidasassortiment vindt. Nu zit tussen de knipogen naar het echte merk onderling nog wel weer het nodige kwaliteitsverschil. Als je een imitatie-Adidastas wilt kopen, maar wel een goede wilt hebben, weet ik tegenwoordig een aardig adresje: een werkplaats waar je zelf met eigen ogen kunt zien hoe deze tassen worden genaaid. Vier vrouwen en een paar jongens en mannen verdienen hier een (voor Egyptische begrippen) redelijk weekloon.

Of, laat ik eerlijk zijn, het precieze adres weet ik niet, maar ik kan wel uitleggen hoe je er moet komen: als je vanaf de ringweg van Caïro de juiste afslag neemt en iets verderop onder het viaduct door de wijk inrijdt en wat door de hobbelige straten rondrijdt, dan hoor je (in elk geval op vrijdagmorgen) op een gegeven moment vanuit één van de huizen het geluid van vrolijk zingende kinderen. Iets verderop in die straat is nog een onbebouwd stuk grond. En er tussenin bevindt zich het naaiatelier waar de tassen worden gemaakt.

De tassenmakerij is een werkgelegenheidsproject dat is gerelateerd aan de organisatie “De Gezegende Hoop.” Vier vrouwen en enkele jongens en mannen verdienen hier een voor Egyptische begrippen redelijk weekloon.

Wie het huis met de zingende kinderen binnengaat, ziet al snel dat de bovenverdiepingen inderdaad een woonhuis vormen, maar dat de begane grond meer een zaal is die door “De Gezegende Hoop” wordt gebruikt. Er staan rijen plastic stoelen zoals in een eenvoudige kerk. Nu op vrijdagmorgen (in Egypte de dag waarop de gewone scholen gesloten zijn) wordt er zondagsschool gehouden. Vandaar die tientallen zingende kinderen die op straat en in de omliggende huizen goed te horen zijn.

Wat de buren ervan vinden? Begrijpelijkerwijs vonden ze het twee jaar geleden maar zozo toen al die kinderdrukte in de straat kwam, maar inmiddels nemen ze het zoals het is. Zelfs wie niets heeft met zondagse samenkomsten, gebedsuren door de week of de vrijdagse zondagsschool, ziet dat “De Gezegende Hoop” levert een positieve bijdrage levert aan de buurt: van tijd tot tijd is er een kledingmarkt waar moslims en christenen welkom zijn; toen het coronavirus kwam, verzorgde men voorlichtingsbijeenkomsten daarover; vanwege de slechte kwaliteit van het kraanwater heeft men in veertig huizen een waterfilter geïnstalleerd, etc. Tegenover “De Gezegende Hoop” wonen mensen die op hun bovenverdieping kippenhokken hebben gebouwd. Afgelopen najaar zijn daar kippen gefokt die met kerst zijn uitgedeeld en het plan is om binnenkort weer een groep kippen te gaan fokken die dan met Pasen (hier in Egypte op 2 mei 2021) groot genoeg zijn om hun weg te vinden naar de magen van tientallen gezinnen in de buurt.

Tussen de zondagsschoolzaal en de tassenmakerij bevindt zich nog een ruimte. Deze is in de eerste plaats bedoeld als kinderdagverblijf/peuterspeelzaal, maar vanwege het coronavirus is die activiteit tijdelijk stopgezet. De ruimte heeft echter meer functies: wanneer in de grotere zaal een dienst/bijeenkomst is waar de ouders naartoe gaan, worden kinderen die daar nog te jong voor zijn maar die ook niet alleen thuis kunnen blijven hier opgevangen en krijgen ze ook een soort zondagsschool. En het wordt nu ook een bijlescentrum: de school in de buurt blinkt voorzichtig gezegd niet uit in onderwijskwaliteit en daarom kunnen kinderen hier nu bijles krijgen in de twee vakken die ze veelal het moeilijkst vinden: Arabisch en Engels.

Hoe dit hier allemaal zo is begonnen? Girgis, de eigenaar van het huis, vertelt: “Een paar jaar terug klopte een ouderling van een grote gemeente een paar wijken verderop bij hem aan. Hij dacht eerst dat de ouderling op zoek was naar een stuk grond in deze buurt om voor zichzelf een huis te bouwen, maar al gauw bleek het dat het om wat anders ging: was het geen tijd dat er in deze wijk een kerk zou komen? Er werden plannen gemaakt: zomaar een kerk bouwen was uiteraard buiten beeld, maar Girgis wilde de ruimten op de begane grond van zijn huis wel voorlopig ter beschikking stellen voor bijeenkomsten en dergelijke. Zo kon “De Gezegende Hoop” van start gaan. Men begon met het bezoeken van christelijke gezinnen in de buurt en nodigde hen uit voor de bijeenkomsten en de kinderen voor de zondagsschool. Inmiddels komen er zo’n 30–35 volwassenen regelmatig en daarnaast veel kinderen en tieners.

En er is nog goede hoop op verdere groei: in de wijk wonen zo’n 150 christelijke gezinnen en die zijn tot nu toe nog niet allemaal bezocht. Bovendien bouwt men bij families van koptisch-orthodoxe huize de band rustig op: ook al voelen die zich nu misschien kerkelijk een beetje dakloos omdat er geen koptisch-orthodoxe kerk in de directe omgeving is, de drempel om naar protestantse diensten en bijeenkomsten te gaan is gewoonlijk toch vrij groot.

Girgis is dankbaar dat hij de ruimte ter beschikking heeft kunnen stellen voor het werk van “De Gezegende Hoop”: “Zelf ben ik de eerste die erdoor is gezegend. Door het bezoekwerk heb ik geleerd om met mensen over het geloof te praten. En in de samenkomsten voel ik me nu vrij om hardop te bidden terwijl ik dat vroeger nooit zou hebben gedurfd.”

Wat de plannen zijn voor de komende jaren? Daarvoor moeten we naar dat nog onbebouwde stuk grond verderop in de straat. In de buurt gaat het gerucht rond dat daar een grotere werkplaats komt en degenen die er meer van weten laten dat voorlopig maar zo. Maar eigenlijk denkt men aan een gebouw dat is bedoel als zeg maar een werkplaats van de Heilige Geest.

Misschien vindt u zo’n imitatie-Adidastas nog steeds maar een beetje nep en zou u daar nooit uw geld aan uitgeven. Maar kijk er toch ook eens met andere ogen naar: het verhaal erachter is wel echt. En via de GZB mag u daar wel aan bijdragen.