De Egyptische christenheid heeft vorige week op velerlei manieren op Facebook gerouwd om de onthoofding van 21 mannen door IS, doch niet als treurenden die geen hoop hebben. Dr. Samuel Rozfy, een collega hier aan het Evangelical Theological Seminary in Cairo, verwoordde het gisterenmorgen in zijn preek in een wijkkerk als volgt: zoals Christus zelf zijn leven voor anderen heeft gegeven, zo mogen we ook hopen dat het bloed van deze mannen niet voor niets heeft gevloeid maar dat het een verandering in Libië te weeg zal brengen.

Veel gedeeld werd een Arabisch gedicht van dr. Shady George, dat het Egyptisch Bijbelgenootschap inmiddels samen met enkele passende Bijbelteksten op een foldertje heeft verspreid, naar men zegt in een oplage van 1,6 miljoen. Gisterenavond werd het nabij het Tahrirplein (waar de vlag halfstok hing vanwege nationale rouw) ook in de protestantse hoofdkerk gelezen. Hierbij mijn Nederlandse vertaling:

Twee rijen lopen langs de zee,
een dag waarop de wereld weent:
een rij bestaat uit moordenaars,
een rij uit goede maten;
een rij heeft messen in de hand,
een rij is, ondanks gebonden handen, sterk;
een rij ziet slechts door een oogkijkgat,
een rij houdt de ogen onverstoorbaar ten hemel gericht;
een rij staat en brengt de dood,
een rij knielt en is geheel gereed voor een ander leven;
een rij roept en schreeuwt en dreigt en tiert,
een rij heeft harten vol van rust en vrede.
Een vraag: wie vreest voor wie?
De rij met opgeheven hoofden,
de blik op de hemel gevestigd,
of de rij met het hoofd verhuld
in het zwart?

In reactie op het IS-filmpje werd bovenstaand schilderij veel gedeeld op Facebook, o.a. door ds. Lennert Aangeenbrug.