Op het Evangelical Theological Seminary in Cairo wordt vanmorgen vroeg een pakketje bezorgd. Een secretaresse maakt het voorzichtig open om te zien voor wie het bestemd is, maar treft honderden kaarten aan, elk gericht aan een andere medewerk of student. Uiteindelijk gokt ze met haar collega’s dat ik hier wel eens meer van af kan weten. Tussen de spreking van een voorstel voor een paper over gehoorzaamheid aan de overheid (Romeinen 13:1–7 — was het nu wel of niet goed en geoorloofd te roepen om het aftreden van Mubarak en van Morsi? en hoe ver gaat loyaliteit aan het huidige regime?) en een voorstel voor een paper over het lijden van Christus en van christenen in 1 Petrus (wat kan de christelijke minderheid in Egypte hier van leren?) wordt mij op college het pakketje bezorgd en ontvangen de eerste studenten meteen hun kaart.

De lunch biedt een mooie gelegenheid om de kaarten aan de studenten van de predikantsopleiding uit te delen. In de eetzaal weerklinkt altijd een luid geroezemoes van stemmen maar student Medhat heeft een stemvolume waarmee hij gemakkelijk een grote kerk zonder microfoon kan vullen en kondigt boven alles uit aan dat een kerk in Nederland kaarten heeft gestuurd. Enkele studenten helpen de kaarten rond te delen en al snel word ik van allerlei kanten bedankt voor de kaarten en de goede wensen die erop staan, maar ik zeg dat de dank geheel is aan de mensen in Sliedrecht, de gemeente die de kaarten heeft gestuurd en die via het GZB-programma Deelgenoten mijn werk hier aan het seminarie in Egypte mede mogelijk maakt.

Keukenmedewerker Magdy heeft tijdens de maaltijd van de studenten uiteraard zelf de handen vol, maar wanneer hij even later rustig zit te eten, geeft ik hem zijn kaart. Hij vraagt mij zijn dank over te brengen aan de gemeente in Sliedrecht en vindt het heel bijzonder dat men daar aan hem en ons allen hier heeft gedacht.

PS: helpt u graag mee om mijn werk in Egypte mogelijk te maken, klikt u dan hier.