Overmorgen is het weer 14 augustus, de dag waarop vorig jaar in Caïro vele honderden doden vielen bij het ontruimen van protestkampen en tientallen kerken in de provincie Minya in vlammen opgingen. Ik heb daar toen uitgebreid over geblogd en schreef: “Mijn hart bloedt dubbel.”

Hoewel het nieuws in andere delen van het Midden-Oosten deze zomer begrijpelijkerwijs meer aandacht vraagt, is de wereld 14 augustus 2013 nog niet vergeten. Vanmorgen kreeg ik spontaan een mailtje met de vraag of die afgebrande kerken misschien nog hulp nodig hebben. En vandaag is er ook een uiterst weinig vleiend rapport verschenen over het ontruimen van de protestkampen (en zie hier voor een Egyptisch perspectief op de problemen rond de presentatie van dit rapport en hier voor een reactie van de Egyptische overheid op het rapport zelf).

Ondertussen roept de Moslimbroederschap op 14 augustus met nieuwe demonstraties te gedenken. De meningen zijn verdeeld of dit echt wat voor zal stellen: volgens sommigen is de broederschap te vleugellam om nog een groot aantal mensen op de been te brengen, volgens anderen is het zondermeer raadzaam om als buitenlander maar een dagje binnen te blijven.