Hoewel ik het idee van de catechismuspreek wel eens opper in Egypte, heb ik nog geen studenten of predikanten gevonden die daadwerkelijk met de Heidelberger aan de slag gaan in hun gemeenten. Het blijft missiologisch bezien ook een spannend punt: ook al is de uitleg van en inwijding in gebed, gebod, geloof en sacramenten een kerntaak van de kerk van alle plaatsen en tijden, bewijs je de gemeenten in Egypte een dienst door haar 450 jaar oude vragen uit Europa op te dringen?

Hoe dan ook, vanmorgen bevat de kapeldienst van ons seminarie hier in Caïro wel een heuse catechismuspreek. Mijn collega dr. Darren Kennedy spreekt over de drie vrienden in de vurige oven en zondag 1. Hij stelt de vraag: richten we ons in moeilijke omstandigheden (zoals nu in menig opzicht in Egypte) op de omstandigheden of op God? Vervolgens bespreekt hij enkele punten van de “enige troost” zoals die is verwoord in het eerste antwoord van de catechismus. Aan het eind van de preek laat hij de studenten zelf het antwoord voorlezen (in de Arabische vertaling van George Sabra):

Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?
Antw. Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven, niet mijn, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben, Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft, en alzo bewaart, dat zonder den wil mijns hemelsen Vaders geen haar van mijn hoofd vallen kan, ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heiligen Geest van het eeuwige leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.

س: ما هو عزاؤك الوحيد في الحياة والممات؟
ج: انني لست لذاتي بل انتمي جسدا وروحا في الحياة والممات لمخلصي الأمين، يسوع المسيح، الذي افتدى كل خطاياي بدمه وحررني كليا من طغيان الشيطان، وانه يحميني بحيث لا تسقط شعرة من رأسي من دون مشيئة أبي السماوي، وان كل شيء يجب حقا ان يتناسب مع قصده من أجل خلاصي. لذا فانه يكفل لي الحياة الأبدية بروحه القدوس ويجعلني مريدا ومستعدا طوعا ان أحي له دوما.

“Dat is diep,” merkt één van de studenten na afloop op.