Wanneer iemand in Egypte uit beleefd of verwaandheid zich te vormelijk gedraagt of dure woorden gebruikt of vreemde talen spreekt, kan hem worden toegevoegd: “In-nabi ‘arabi” (de profeet [Mohammed] is/was Arabisch/-ier), oftewel: “Doe maar gewoon, man.”

Gisteren vertelde één van onze studenten opgewonden dat een salafist in het parlement de discussie heeft geopend om het vak Engels op scholen af te schaffen, vanwege de verkeerde culturele invloeden die het met zich meebrengt. Nu ben ik het met deze parlementariër zondermeer eens dat het Engels op de staatsscholen op de schop moet. Echter, mijn punt zou zijn dat het vak veel beter moet worden gegeven zodat een redelijk deel van de Egyptenaren de taal echt onder de knie krijgt. Engels schrappen is oerstom omdat je het land er een enorme kennisachterstand mee bezorgt, die zich wreekt in de geneeskunde, technische studies, de handel, het toerisme en ga zo maar door. Voor de duidelijkheid, ik zeg dit als iemand die oprecht gelooft dat het Arabisch een grotere schoonheid bezit dan het Engels en die het betreurt dat veel Egyptenaren hun eigen officiële taal slechts gedeeltelijk beheersen. Volgens de student wilde het parlement echter serieus over een afschafvoorstel gaan praten.

Vandaag las ik in een Engelstalige Egyptische onlinekrant dat het punt van de parlementariër in kwestie wel iets genuanceerder was maar dat hij niettemin ook meteen stevig was teruggefloten. Het meest frappant was echter het argument van een professor waarom het Engels moet blijven: niks geen gepraat over geneeskunde, techniek, handel of toerisme, maar een verwijzing naar “de profeet Mohammed”: het is zijn advies dat mensen vreemde talen leren. De profeet is blijkbaar niet alleen ‘arabi, maar ook inglizi.