Ter voorbereiding op het college over de Psalmen vorige week liet ik mijn studenten onder andere een half uur luisteren naar tien uitvoeringen van Psalm 23: twee op SoundCloud uit het Arabische gezangboek van de Evangelical Presbyterian Church in Egypt (de kerk waar ons seminarie van uitgaat) en acht op YouTube. Ze mochten vijf keuzes maken:

• Welke van de twee versies uit het gezangboek is het best? Daarover waren de meningen ongeveer gelijk verdeeld.
• Welke van de eerste drie versies van de YouTube-playlist is het best? Daarbij was er een lichte voorkeur voor nummer 1 (een orthodoxe Arabische versie), maar de tweede versie en de derde versie (anglicaans) werden ook gekozen.
• Welke van de vierde, vijfde, en zesde versie van de YouTube-playlist is het best? De geneefse versie (gezongen in het Spaans) kreeg daarbij geen stemmen en de versie van het Scottish Psalter één, terwijl het Nederlandse gezang “De Heer is mijn Herder” alle andere stemmen kreeg.
• Welke van de laatste twee versies van de YouTube-playlist is het best? Hierbij waren de meningen verdeeld, maar de Psalmen voor Nu-versie kreeg toch duidelijk de meeste stemmen.
• Welke van alle tien de versies is het best? Hierbij waren de meningen ook enigszins verdeeld, maar kreeg “De Heer is mijn Herder” opnieuw de meeste stemmen.

Het is goed hierbij op te merken dat de studenten op de klank (en wellicht de beelden) af hebben beoordeeld, zonder dat ze de Bengaalse, Nederlandse en Spaanse teksten konden verstaan en soms ook met een enigszins beperkt begrip van het Engels. De voorkeur voor “De Heer is mijn Herder” geeft zo wel aan dat Johannes Gijsbertus Bastiaans er in de negentiende eeuw in is geslaagd een melodie te componeren voor Psalm 23 die mensen over de grenzen van tijd en cultuur aan kan spreken.

Voor wie een nog veel groter aantal uitvoeringen van Psalm 23 wil beluisteren, kan naar de pagina Psalms gaan en daar (of hier) op 23 klikken.