Terwijl ik me vanmiddag klaarmaakte om naar de kerk te gaan om de bevestiging van een oud-student tot predikant bij te wonen in de wijk Heliopolis hier in Caïro, bereikte mij het ontstellende bericht dat bussen met christenen, onder wie veel kinderen, op weg naar een klooster in het noorden van de provincie Minya (zo’n 200 km ten zuiden van Caïro) zijn beschoten. Terwijl ik in de kerk was, belde het Reformatorisch Dagblad mij voor een eerste reactie. Zie: “GZB-theoloog ‘boos en geschokt’ na zoveelste aanslag op christenen in Egypte” (achter betaalmuur). Heel veel meer details dan dat u inmiddels op de Nederlandse nieuwssites kunt vinden, heb ik verder ook niet.

Op bovenstaande archieffoto (genomen in een ander klooster in 2014) ziet u hoe vandaag waarschijnlijk ongeveer zou zijn verlopen voor de vermoorde en gewonde christenen als deze verschrikkelijke aanslag niet was gepleegd: het klooster zou op deze vrije vrijdag ongetwijfeld hebben gekrioeld van kinderen en ouderen die met busladingen vol naar het klooster waren gekomen. Op een gegeven moment zou een monnik tegen de kinderen hebben gezegd: “En nu gaan jullie allemaal even zitten, want ik heb jullie iets te vertellen.” En dan had hij enkele hoofdzaken van het geloof uitgelegd. Daarna zouden de kinderen weer even hebben mogen rondlopen of op het parkeerterrein hebben mogen voetballen. En daarna zou men met elkaar hebben geluncht. – Zo althans ging het toen ik deze foto nam en zo heb ik het ook in andere Egyptische kloosters gezien. Maar vandaag waren er lieden die dit kinderkloostergeluk bij voorbaat meenden te moeten verknallen.