Vandaag en morgen vinden in Egypte de presidentsverkiezingen plaats. De uitslag wordt binnen een week verwacht.Omdat waarschijnlijk niet één kandidaat meteen de absolute meerderheid behaalt, volgt waarschijnlijk in juni een tweede verkiezingsronde waarbij alleen gekozen kan worden tussen de twee kandidaten die in de eerste ronde de meeste stemmen behaalden. Hoewel er nu in de eerste ronde dertien kandidaten zijn, zijn er vooral vijf personen die vaak worden genoemd: Ahmed Shafiq, Hamdeen Sabbahi, Amr Moussa, Abdel-Moneim Abul-Fotouh en Mohamed Mursi.

Afgelopen zondagavond werd in Kasr el-Dbuara, de protestantse hoofdkerk in het centrum van Caïro, de gemeente opgeroepen te gaan stemmen, maar vanuit de overtuiging dat Gods koninkrijk geestelijk is wilde de kerk geen stemadvies voor één specifieke kandidaat geven: iedere christen moet zelf een afweging maken en de kandidaat kiezen die God hem wijst. Echter, de kerk voegde er wel aan toe: “We zijn zowel tegen een religieus bewind als tegen een militair bewind,” een opmerking die met enig applaus werd begroet.

Aan het ontbijt bespreek ik vanmorgen met enkele studenten de stemverhoudingen binnen ons protestants-christelijke seminarie. We bedenken dat het aardig was geweest als we een peiling hadden gehouden, maar daar is het niet van gekomen. Eén van de studenten wil echter wel een schatting geven: “Veertig procent van de studenten zou niet stemmen omdat ze totaal niet geïnteresseerd zijn in politiek.” Een ander valt hem meteen in de rede: “Dit slaat nergens op. Iedereen vindt de verkiezingen belangrijk. Een enkeling vindt misschien geen enkele kandidaat goed, maar de belangrijkste reden waarom sommige studenten niet stemmen is dat ze alleen in hun officiële woonplaats (geboortedorp) mogen stemmen terwijl ze deze week tentamens hebben en dus niet even heen en weer kunnen reizen.”

De eerste student vervolgt: “Van degenen die wel gaan stemmen, zal zo’n 30% voor Ahmed Shafiq kiezen, zo’n 30% voor Hamdeen Sabbahi en zo’n 10% voor Amr Moussa.”  We schieten in de lach, want de laatste dertig procent van de seminariestemmen zal zeker niet naar moslimbroederkandidaat Mohamed Mursi en voormalige moslimbroeder Abdel-Moneim Abul-Fotouh gaan, het bezoek van leidinggevende protestanten aan de moslimbroederschap enkele maanden geleden ten spijt. Een andere student past de schatting dan ook aan: 40% Ahmed Shafiq, 40% Hamdeen Sabbahi en 20% Amr Moussa.

De keus voor Hamdeen Sabbahi is de keus voor een man die de nood van de Egyptische armen ziet en aan wil pakken, maar misschien de ervaring mist om zijn idealen daadwerkelijk te verwezenlijken en internationaal verstandig te opperen. Voor christenen die echt achter de revolutie staan, is hij een aansprekend figuur.

De keus voor Ahmed Shafiq is de keus voor een man die onder Mubarak heeft gediend. Wie vooral hecht aan rust en orde met steun van het leger, zal hem zijn of haar stem geven. Voor christenen die lijden onder de chaos sinds de revolutie en het oprukkende islamisme met lede ogen aanzien, is Ahmed Shafiq de man die het meest te bieden heeft.

Eén van de studenten is dan ook duidelijk: “Ahmed Shafiq is de minst slechte keus.” Het “stemadvies” van Qasr el-Dubara afgelopen zondag waarin niet alleen een religieus maar ook een militair bewind werd afgewezen, wordt door de studenten echter uitgelegd als een negatief advies ten aanzien van Ahmed Shafiq, wat ook wel past bij het feit dat Qasr el-Dubara meer dan andere kerken een uitgesproken pro-revolutie positie heeft ingenomen.

We hebben ons ontbijt op en het is tijd om op te stappen. Een van de studenten sluit af: “Elke ontwikkelde christen kiest vandaag voor Hamdeen Sabbahi.” De Ahmed Shafiq-stemmer slikt zijn laatste bruine boon weg en besluit wijselijk niet meer toe te happen…