Psalm 137 is een psalm met twee gezichten. De beeldende verwoording van de vervreemding en het heimwee in het eerste deel raakt bij veel mensen een snaar: 1 Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij als wij aan Sion dachten. 2 Wij hadden onze harpen gehangen aan de wilgen die daarbinnen … Lees verder →

Prof. dr. A. (Bram) van de Beek heeft een artikel gewijd aan de vroegkerkelijke receptie van Psalm 137:9 (“Uw kinderen tegen de rots”). Het artikel is verschenen in Marturia: E-magazine over de betekenis van de Vroege Kerk voor vandaag en is zowel online te lezen als te downloaden als pdf-bestand. Lees verder →

Sommige Bijbelgedeelten zijn moeilijk, niet omdat niet duidelijk is wat er staat, maar juist omdat het aan duidelijkheid niet lijkt te ontbreken: volgens het Bijbelboek Jozua roeiden Jozua en de zijnen hele volksstammen uit en dat op bevel van God. Het gaat niet alleen tegens ons moderne morele gevoel in, maar lijkt ook moeilijk te rijmen met wat het evangelie ons leert, namelijk dat we onze naasten moeten liefhebben, inclusief onze vijanden. Lees verder →