Trouwe lezers van mijn weblog weten wat de Marwa is: de sap- snoep- en notenwinkel in de Caïreense wijk Abbaseya waar ik dagelijks een glas verse sinaasappelsap drink. Althans, wanneer ik in Egypte ben. Hier in Nederland moet ik het zonder doen.

Zelf heb ik geen citruspers en heb er ook nooit één gehad, noch in Caïro noch in Amsterdam. Zo’n ding dat je achteraf schoon moet maken, past ook niet bij mijn persoonlijkheid. Een flesje sinaasappel-kiwi-sap van de verskruidenier is eventueel een optie maar bereikt de klant toch meestal niet dagvers.

Vandaag heb ik echter een alternatief ontdekt: in de Vrije Universiteit staat een heuse ingeblikte Marwa: een sinaasappalsapautomaat die echte vruchten voor je ogen perst totdat het plastic glas half vol is. Het enige wat men moet doen is een bankpas insteken en op een knop drukken en dan gaat verder alles vanzelf. In Egypte krijgt men voor minder dan een kwart van de prijs de sap gereserveerd in een echt glas met een gratis rietje, maar dat mag de pret niet drukken.

Ondertussen is zo’n ingeblikte Marwa wel slecht nieuws voor Egyptische sapschenkers: menigeen van hen droomt ervan om nog eens in Nederland een echte sapzaak te openen, maar wanneer de sinaasappelsap automaat oprukt, wordt de kans kleiner dan ooit dat hun droom werkelijkheid zal worden.

Mijzelf staat de ingeblikte Marwa toch ook tegen. Met de koffie- en koekautomaten op de Vrije Universiteit heb ik geen enkele moeite. Maar bij een vers glas sinaasappelsap in de Marwa hoort ook een praatje met Atef of Ahmed of één van de andere sapschenkers, terwijl zo’n machine geen boe of bah zegt en slechts kil zakelijk zijn werk doet.